یازدهمین پذیرائی پرواز رمضانی 1446

ما أَدْراكَ ما يَوْمُ الدِّينِ؟ (17) 

ثُمَّ ما أَدْراكَ ما يَوْمُ الدِّينِ؟ (18)

يَوْمَ لا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئاً وَ الْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ (إنفطار/19)

(یوم الدین، وقتی است که هیچ فردی بر هیچ فردی پادشاهی نمیکند و در آن روز همه تابع أمرِ الهی‌اند.) 

این حالت، بالاترین مرتبه‌ای است که انسان باید به آن برسد. 

مسلمان باید هر روز بارها به خود بفهماند که فقط خدا مالک یوم الدین است و بپذیرد که در خانه، اداره، جامعه و جهان، مجاز نیست خود را مالک و مَلِک همسر، فرزند و مردم بداند و نفسش را به دیگران و حتی بر خود نباید تحمیل کند که این معنای توحید و اوج بندگی است. 

لذا حضرت أمیرالمؤمنین صلوات الله علیه در نامه 31 نهج البلاغه می‌فرمایند: 

لا تَكُن عَبدَ غَيرِكَ وَ قَد جَعَلَكَ اللّهُ حُرّا (بنده غیر از عقلت نباش زیرا خدا تو را آزاد قرار داده) 

پس بهشت آنجاست که انسان اسیر هیچ مخلوقی حتّی نفسانیتِ خودش نباشد.