چهاردهمین پذیرائی پرواز رمضانی 1446
اولین پرسشی که شاید خداوند در قیامت از همه مردم می‌پرسد که دانستن و توجه به پاسخ آن امروز در سبک زندگی ما تأثیر مهمی دارد اینست که
كَمْ لَبِثْتُمْ فِي الْأَرْضِ عَدَدَ سِنينَ (112)(می‌پرسد چند سال در زمین درنگ کردید؟)
و ما پاسخ می‌دهیم: لَبِثْنا يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ (113)(یک یا نصف روز توقّف داشتیم،)
احتمالا خدا به ما می‌فرماید: إِنْ لَبِثْتُمْ إِلاَّ قَليلاً ... (114) (خیر، شما توقّفی بسیار اندک داشتید،)
البته لَوْ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (مؤمنون/114)( اگر شما می‌دانستید )
یعنی: هفتاد هشتاد نود سال دنیا را ما یک یا نصف یک روز می‌بینیم و این مدت از منظر خدا از نصف یک روز نیز کمتر است.
اگر ما قطعی بودن آن پرسش و پاسخ را امروز خوب بفهمیم، این کلام حضرت أمیرالمؤمنین صلوات‌الله علیه نوش‌جانمان میشود که‌فرمودند
آهِ، مِن قِلَّةِ الزّادِ و طُولِ الطَّريقِ (واى از كمی زاد و توشه و طولانی بودن راه)(حكمت/77)
و فرمودند بَادِرِ الْفُرْصَةَ قَبْلَ أَنْ تَكُونَ غُصَّةً (نامه/31) (مثل ماه شب چهاردهم در هر فرصتی با همه وجودت بدرخش قبل از این که آن فرصت از دست برود و به حسرت و غصه تبدیل شود.)
