متأسفانه بسیاری از زن و شوهرها و والدین و افراد مذهبی، مخالفین خود را دشمنان خدا مینامند.
این افراد، ناخودآگاه خود را خدا و قضاوتشان را حقیقت میپندارند.
اگر «نعوذ بالله» ما هم خود را ملاک قرار دهیم و دیگران را با خودمان بسنجیم و قضاوت کنیم، قطعا در بیراهه قرار داریم و مسیر خطرناکی را میپیمائیم و هرگز به وحدت و همدلی نزدیک هم نخواهیم شد.
در حالی که مؤمنین حقیقی بر مبنای شناختی که از خودشان دارند، نفس خود را دشمنترین دشمن خود میدانند و دشمنان خدا را نیز فقط در درون خود جستجو میکنند.
آنها با انس با قرآن یافتهاند که دشمنان خدا همان حرص و حسد و غضب و شهوت و حماقت و جهالت و ریا و لجاجت و ناشکری و کفران و نفاقی است که در درون هر انسانی لانه دارند.
حرص، انصاف را از بین میبرد، غضب، عامل ظلم و پشیمانی است، حسد، نفرت و کینه را میافروزند، شهوت، به خودپرستی میانجامد، حماقت و جهالت، ما را از معرفت دور میکنند، ریا؛ عامل شرک است، لجاجت و تعصب، ما را به هلاکت و خسارت و خواری میکشانند و ناشکری و کفران، ما را از حقیقت و راستی و درستی محروم میکنند.
پس این خویهای ذمیمه اند که ما را به دشمنی با خدا میکشانند و مبارزه با آنها، از مبارزه با هر دشمنی سختتر و جهادِ أکبر است.
پس دشمنان خدا و ریشه همه پلیدیها، همین اوصاف پلید در درون ماست و آنچه در بیرون دیده میشود بروز خصلتهای درونی است.
خدایا؛ یاریمان کن تا این اوصاف پلید را در درونمان بشناسیم و مانند یک شکارچی ماهر با این دشمنان تو مبارزه کنیم و آنها را به اسارت عقل و ایمان خود درآوریم و خود را از شرشان رها کنیم و مانند حضرت زینب کبری سلام الله علیها، جهان بیرون را جز زیبائی نبینیم.