لَوْ آمَنَ أَهْلُ الْكِتَابِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُم ..أَكْثَرُهُمُ الْفَاسِقُونَ (آلعمران/110)
ظاهرا أهل کتاب بجای ایمان به خداوند حی زنده، افرادی نوشتهپرست و اسیر نوشتههای گذشتگان اند و از تفکّر در آیات آفاقی و أنفسی که بهترین عبادت و از تعقّل که شرط اول مسلمانی است میترسند و با پرهیز از تدبّر و إجتهاد در قرآن نمیگذارند کلام زنده الهی در جانشان جاری شود و زندگی آنها به أحسن الحال برسد لذا از درک لیله القدر محرومند و قرآن آنها را مذمّت میکند و أکثر آنها را فاسق مینامد.