إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلَّهِ يَقُصُّ الْحَقَّ ... (أنعام/57) {(یوسف/40)و(67)}
(... فرمانِ محکم فقط در دستِ خداست كه حق را پیگیری مىكند...)
در هر رودِ خروشانی، حبابهای کف، پُر خروش و پُر سر و صدا موقّتاً به دور خود میپیچند اما جریان آب، بیسر و صدا راه خود را میرود.
حکومتِ الهی نیز جریانی زنده و حکیمانه و سرشار از ابتکار است که بر همه آفرینش إحاطه دارد و آن به آن، عناصر جهان را به رشد و کمال میرساند و حقایق معقول را از درونِ وقایعِ محسوس معلوم میسازد،
اما حُکمِ حکومتی او برای افراد ظاهربین اصلاً قابل پیشبینی نیست.
تو چه میدانی بعد از هر واقعه (مثل حُکمِ طلاق و حکومتِ قلدرهای ظالم و جنایتکار،) خداوند قطعاً وضعِ جدیدی را پدید میآوَرَد: ... لا تَدْري لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذلِكَ أَمْراً (طلاق/1)