شانزدهمین پذیرائی پرواز رمضانی 1446
إِنَّ الشَّيْطانَ لِلْإِنْسانِ عَدُوٌّ مُبينٌ (یوسف/5)دشمنیِ شیطان با هر انسانی (بدون إستثناء)(زن، مرد، پیر، جوان، مؤمن، کافر، منافق، غنی و فقیر) ذاتی و همیشگی و قطعی است.
او با اعتراف به مهمترین هدفش به خداوند گفت: از چهار سو (با طرح امورِ آینده، گذشته، مجاز و گناه) مردم را سرگرم می‌کنم
تا آنها شاکر و قدردانِ (انسانیت، سلامت، أمنیت، توانائیها و امکاناتِ خود) نباشند:
لَآتِيَنَّهُمْ مِنْ بَيْنِ أَيْديهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ وَ عَنْ أَيْمانِهِمْ وَ عَنْ شَمائِلِهِمْ وَ لا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شاكِرينَ (أعراف/17)
پس شیطان از نماز، روزه، زیارت، عبادت، حج، حجاب، مسجدسازی و إطعام فقراء منع نمی‌کند و برای ریا به آنها أمر نیز می‌کند اما از یکسو می‌کوشد مقابلِ دشمن با خودکم‌بینی خود را تحقیر کنیم و در خانه با خودبرتربینی، تکبر بورزیم و از سوی دیگر می‌خواهد از همه متوقع و از خالقمان طلبکار و به ناراضی بودن افتخار کنیم! و قدرشناس و شاکر دارائی‌های مادی و معنوی، فردی و خانوادگی و اجتماعیِ خود نباشیم.
