وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصيلاً (أحزاب/42) و سَبِّحُوا بُكْرَةً وَ عَشِيًّا (مریم/11)
(« او را منزّه بدانید ») با اینکه (« خود را منزّه کنید.») خیلی فرق دارد.
خدا از هر عیب، نقص و نیازی منزّه هست، اما در سوره حضرت مریم سلام الله علیها میفرماید:
شما خود را منزّه کنید و ذهنتان را از وهم، خیال، حدس، اطلاعات کهنه و هر قضاوتی بِکر (و فرمت) و پاک کنید. زیرا ذهنی که باکره نباشد، متحیّر و زمین بایر است و مفاهیم حقیقی در آن بارور نمیشوند و نمیرویند، و این راز فرزندخواهی حضرت زکریا علیه السلام است، فرزندی که مظهر حیات طیبه و نامِ او یحیی است.
پس سَبِّحُوا بُكْرَةً وَ عَشِيًّا یعنی این شمائید که پاکیتان را با پاکی خدا باید متناسب و هماهنگ کنید و هر روز دو بار صبح و شام، زبالههای ذهنی و وساوس نفسانی را دور بریزید تا با عنایت الهی باکره شوید، زیرا باکره بودن نزدِ خدا یک اصل است و فقط او انسان را باکره میکند
فَجَعَلْناهُنَّ أَبْكاراً (واقعه/36) و جالب اینکه رزق حقیقی در بهشت نیز در پاکی صبح و شام است: وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فيها بُكْرَةً وَ عَشِيًّا (مریم/62)