ما يُجادِلُ في آياتِ اللَّهِ إِلاَّ الَّذينَ كَفَرُوا ... (غافر/4)(فقط آنها كه کافر و حقستیزند دائماً در آيات خدا مجادله مىكنند ...)
انسانِ عاقل درباره هر أمر تازهای اول تحقیق میکند تا آن را بشناسد و ناآگاهانه درباره چیزی جدل و بیدلیل چیزی را إنکار نمیکند زیرا جدال و إنکار هر چیز ناشناختهای، نشانه لجاجت و حماقت است پس جدال درباره آیات الهی و إنکارِ آنها بجای اینکه از نورانیتِ آنها بکاهد، گریبانِ کافرانِ خودخواهِ حقستیز را میگیرد که بدون تحقیق و آگاهی آنها را با جهالت انکار و خود را از نورانیت و هدایتِ آیاتِ الهی محروم میکنند.
مثلا با اختراع صفحه گرامافون ، نوار کاست ، سیدی و تراشههای پر حافظه میتوان باور کرد که دست و پای ما نیز أعمالِ ما را ضبط و ثبت و در قیامت علیه ما شهادت میدهند اما کافرِ عقلستیز آنرا نمیپذیرد و کمترین مراقبتی از گفتار و رفتار خود ندارد. لذا اولین نشانه متقین اینست که عاقلانه غیب را باور و آیات الهی را چراغ راه زندگی میدانند.