انسان، تنها مخلوقی است كه نه تنها مجاز بلكه « موظّف » است اندازه و مرتبة وجودي خود را افزایش دهد و خودش را به بالا ‌بکشد.

و براي بزرگ شدن و علوّ و تعالی انسان ، فقط دو راه ممكن است :

اول: « توسعه » و علوّ دنيايي: با رقابت از دیگران و تکبّر و تورّم با اموال، املاک، ثروت، قدرت، مدرک، إعتبار اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و ....

دوم: « رُشد » و علوّ آخرتي: با تفکر، تعقل، تدبر، معرفت، بصیرت، صداقت، عبادت و دعا و سبقت در تقوا، تواضع، سخاوت، شجاعت و فضائل انسانی.

از منظر وحي، تمام بركات أبدي و كمال آخرتي و تعالي حقيقي فقط براي آناني است كه « علّو در دنيا » را نخواهند و هيچ رحمت، فرصت، نعمت و تواني را (براي إحرازِ علو آخرتيشان) تباه نكنند :

تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ

لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَ لَا فَسَادًا وَ الْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (قصص/83)